Farewell Fest (dag 2) Voodoo Twinz & Friends - Blues Lee - Lazy Louis De Blauwe Kater Leuven (since 1994)(16-12-2017) reporter & photo credits: Freddie info club: De Blauwe Kater info bands: Voodoo Twinz (B) - Blues Lee (B) - Lazy Louis (B/Lux) © Rootsville 2017

Gisteren hebben we ons volledig kunnen verwarmen aan het eerst luik van dit 'Farewell Fest' en met de huisband 'Voodoo Twinz' vandaag als afsluiter zal dit samen met enkele vrienden zonder meer vuurwerk geven. Net als gisteren prijken ook vandaag 3 bands op de affiche en alle drie hebben ze hun 'link' met dit café. Vooreerst is er onze Waalse vriend Patrick Louis die hier met zijn duo 'Lazy Louis' zal komen aantreden, dan is er één van onze vooraanstaande bluesbands in België, met name 'Blues Lee' en zoals reeds gezegd sluiten de 'Voodoo Twinz' dit afscheidsweekend af in stijl. Normaliter was er ook aan Rita Deneve gevraagd om een nieuwe versie van haar wereldhit 'Dit is de Allerlaatste Keer' te brengen maar die stuurde haar kat :-) Gert en zijn personeel Steffie, Bas & co zijn zich nog niet bewuste van wat komen gaat es dus moet de realiteit nog enigszins doordringen.

We beginnen dus met 'Lazy Louis'. Dit is niet het gitaargeweld uit Nederland maar onze eigenste blues man uit Wallonië. Bij Patrick is de blues in zijn DNA verweven en reeds meerdere keren wist deze sympathieke Waal me van mijn sokken te blazen. Eind oktober gaf hij hier samen met een andere Patrick (Black Cat Biscuit) en het huisorkest van deze Blauwe Kater nog één van de beste jams van het jaar ten beste (concert report). In de voorzomer van 2017 zag ik hem samen met zijn kompaan Tom Lehnert aan de drums nog aan de aftrap van 'La Nuit Du Blues de Charleroi'. De Luxemburgse 'batteur' weet de weg ook al maar al te goed richting 'Hallegang' want hij was hier nog maar past te gast op 23 oktober samen met Kyle Jester, die andere 'Wallon sympa', Renaud Lesire.

Als een Belgische versie van de 'North Mississppi Allstars' nemen Patrick en Tom ons mee naar de 'Delta'. 'Delta boogie' aangestuurd door rauwe gitaarrifjes en doordringende drum beats maken dat ook de minder oudere aanwezigen zich best wel kunnen vinden in hun beats. Voor Blauwe Kater Gert is deze Patrick Louis één van zijn favoriete 'Orval' spelers en begint bij aanvang van hun set de zaal weer vol te lopen. Je hoeft niet de skills van een waarzegster te bezitten om te weten dat hier ook vandaag hetzelfde scenario zal worden geschreven en dat is een 'Full House'.

Met nummers als 'Rollin' & Tumblin' en Son House zijn 'Grinnin' in Your Face' weet dit duo perfect de sfeer te creëren alsof we ginds in de 'cotton fields' ons in een onvervalste juke-joint bevinden. Zelfs minder gekende originals als 'Friends Change' en uit het soul onttrokken 'Work Me Baby' vallen best wel in de smaak. Het laatste wapenfeit van deze 'Lazy Louis' wordt een uitgesponnen 'Boogie Chillin' speciaal voor Juan Guitarra aka Jan Jaspers en met de quote 'My Mama Allowed Me to Stay all Night Long' kijken we al uit naar de tweede groep van vanavond.

De volgende band mag als een monument worden beschouwd in onze Belgische blues geschiedenis. Niet dat 'Blues Lee' de laatste jaren de podia plat spelen, maar eerder dit jaar zag ik ze toch al twee keer aan het werk. Eentje daarvan was ...hier in 'De Blauwe Kater' op 9 oktober (concert report). Een band met een hele geschiedenis waarbij de blues net iets anders wordt gebracht. 'Blues Lee' bestaat uit Karel Phlix, JB Biesmans, Jan Corthouts, Yves Bosmans en Steph Collaerts en bij deze gasten weten we dat het muzikaal gewoonweg top is. Om het vuur toch niet te laten doven hebben we bij Rootsville recent nog 'hun' spotlight opgefrist met daarin de geschiedenis van deze band (lees meer).

Ook bij deze 'Blues Lee' tappen we uit een ander vaatje want zij brengen sinds 1995 de blues nu eens net ietsje anders en zijn net een jaartje jonger als dit illuster zaaltje. Nummers als hun Ooh Baby', en 'No More' horen bij mij in het rijtje van klassiekes thuis en het is dus niet verwonderlijk dat de' Blauwe Kater' bijzonder goed meeleeft met deze 'Blues Lee'. Wisselende guitarlicks, aanstekelijke sax geluiden een solide ritme sectie zijn daar verantwoordelijk voor. Ook den 'Zjang' is leverancier van nummers voor deze Blues Lee en zo krijgen we met 'Zip It' een funky song met rode oortjes. Blues Lee ontstond in 1995 en mee aan de doopvont stonden toen Yves, Jan en...Ben Lambrechts. Laat deze wervelende harper nu juist in dit café zijn en er moet zelfs niet eens gepusht worden om hem eentje mee te laten blazen en of hij het nog kan! Opmerkelijk met welk een gemak hij hier zijn 'bluesharp' weet te hanteren waardoor we rimpels op ieders voorhoofd zien verschijnen van...hoe speelt die niet meer?

Met hun versie van 'Full Time Lover' brengen ze T-Bone Walker tot leven en is dit ook een van hun zeldzame covers. ' Na hun 'hillbilly' uitstap krijgen we het coole 'Hallibut Hop' waarna het nog steeds even magistrale 'Seven Days' volgt met JB aan de sopraan sax. Helaas ook voor 'Blues Lee' is dit een allerlaatste keer hier en nemen ze afscheid in ware funky stijl met 'Crossed That Line'. Boeken toe!

Echt? Moet Dat Nu? Is het daadwerkelijk het laatste optreden hier op deze locatie? Ja, dan mag deze eer enkel en alleen toekomen aan het huisorkest, 'Voodoo Twinz'. Als in een Zwitsers uurwerk wetende radertjes Jan Jaspers en Gert Servaes elkaar blindelings te vinden pop het podium. Vanavond staan ze uiteraard niet alleen voor de taak om dit laatste concert gewoon memorabel te maken. Aan hun zijde staan onder meer de 'Two Patrick's' waarmee ze hier op een blauwe maandag iedereen wisten te vermaken. Uiteraard zullen er nog wel enkele illustere 'katers' waar te nemen zijn op het podium. Vast staat dat we heerlijke conversaties zullen meemaken tussen een Gibson ES135 en zijn kleine broertje een 'Epiphone' masterbuild.

Met deze 'Voodoo Twinz' komt het onherroepelijke einde wel akelig dichter bij maar niemand die op dat moment er aan denkt. Waar ze hier allemaal aan denken is een feestje bouwen en al vanaf de eerste noot van deze formatie wordt de zaal in beweging gebracht. 'Ramblin On My Mind' is de aanzet voor één van de meest waanzinnige 'jams' die we hebben kunnen beleven. Ook 'met 'Commit A Crime' tappen ze enigszins nog uit een blues vaatje maar vanaf de eerste Gast, met name JB Biesmans aan de saxofoon vergeten we de blues en wordt het pure rock 'n roll. Ook met Henk Van der Sijpt als andere helft van het befaamde 'John Henry Orchestra' wordt het hier een waanzinnig feestje alsof de Stones hier daadwerkelijk aanwezig zijn. Verdere aanbreng van gasten laat ik over aan de verbeelding maar dat het hier een knallend einde zal gaan worden, daar is iedereen van overtuigd. Bedankt Gert, bedankt Steffie, bedankt Bas en bedankt ook Juan Guitarra en niet in het minst bedankt aan onze Belgische blues scène, en nu morgen niet onmiddellijk verloren gaan lopen...er is leven na de dood!

Wham, bam thank you ma'am, de deuren toe en het slot erop. De Blauwe Kater is dood, lang leve de Blauwe Kater...

afscheid van Jan en 'zijn' living

We'll meet again, don't know where, don't know when
But I know we'll meet again some blues 'n jazzy day...

wordt vervolgd...

nostalgie ten top...